Desem ki vakitlerden bir Nisan aksamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desemki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz birşeysin;
Nimettensin,nimettensin!
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan;
Evimde senliksin,bahçemde bahar;
Ve soframda en eski sarap.
Ben sende yasıyorum,
Sen ben de hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelligini,
Rüzgarlarla,nehirlerle,kuslarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Sayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgarların,nehirlerin,kuslarin sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme,müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelligini,
Ve neden sonra
Tekrar duydugun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahser günüdür
Ortalığa düşmüş seni arıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hadi sen de fikrini söyle!